Sticky reader with scroll-state container query

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vides, quid faciat. Quonam, inquit, modo? Nam quid possumus facere melius? Duo Reges: constructio interrete. Cur iustitia laudatur? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Nihil enim hoc differt. Neutrum vero, inquit ille. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Prioris generis est docilitas, memoria; Quae sequuntur igitur?

Ne discipulum abducam, times. Quis enim redargueret? Rationis enim perfectio est virtus; Erat enim Polemonis.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Confecta res esset. Nam quid possumus facere melius? Tu quidem reddes; Omnia peccata paria dicitis.

Scrupulum, inquam, abeunti; Quae cum dixisset, finem ille. Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Quid, de quo nulla dissensio est? Nunc agendum est subtilius. Praeteritis, inquit, gaudeo. Iam in altera philosophiae parte.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Memini me adesse P. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Optime, inquam.

Sint modo partes vitae beatae. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed hoc sane concedamus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non laboro, inquit, de nomine. Bork

Quo tandem modo? Ut pulsi recurrant? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Rationis enim perfectio est virtus; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Nulla erit controversia. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Tria genera bonorum; Memini vero, inquam; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quae est igitur causa istarum angustiarum? An eiusdem modi? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Non laboro, inquit, de nomine. Falli igitur possumus. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quo modo? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Scrupulum, inquam, abeunti;